Mijn hoofd heeft een naam gekregen …

Opstellingen. Eigenlijk kun je het zo letterlijk nemen. Je neemt voorwerpen die je een bepaalde naam geeft en legt deze in een ruimte neer. Vervolgens ga je er heen kijken, erop staan en voelen in je lijf.

Je kunt alles opstellen.

Zo ging ik een opstelling doen met de tarieven van mijn aanbod. Ja, ook dat kun je opstellen. Uiteindelijk lokte geen enkel voorwerp mij die we hadden opgesteld. Ik, mijn innerlijk kind, keek verder. Dus ik ging verder. En daar kwam mijn hoofd. Deze hield me aan alle kanten tegen met overtuigingen, vond dat ik terug moest en vooral in de kaders moest gaan lopen. Neeeeee ga vooral niet erbuiten, dat was wat mijn hoofd mij bleef vertellen met allemaal argumenten erbij. Zo krachtig.

Mijn hoofd is groot, overheersend en wordt gevoed door mijn ego.

Tijd om mijn hoofd op te stellen. Ik nodigde mijn coach uit om representant te zijn voor mijn hoofd en dat wilde ze. Mijn coach is groter dan mijzelf en ging heeeeeeel kort bij staan, keek op me neer, zette me klem tegen de muur. Ik, het innerlijke kind, kon geen kant meer op. Ik maakte me ook klein, liet me tegen die muur aan drukken. Dit was zo heftig, intimiderend.

Uiteindelijk zei het hoofd dat het moe was en wilde rusten. Mijn hoofd wilt helemaal die rol aannemen maar ik, het innerlijk kind, geef mijn hoofd die rol en blaast het ook nog eens op. Ik heb er een monster van gemaakt. Of anders gezegd, ik heb het de naam Monster gegeven.

Het hoofd een naam geven en vorm geven is iets wat gedaan wordt in de acceptance and commitment therapie voor kinderen en jongeren. Het is mij altijd bij gebleven van de scholing. Ik weet ook goed dat ik het geen goed beeld en zeker geen naam kon geven. Tot nu.

Door je hoofd een naam te geven kun je er (en ja dat klinkt best beetje gek, I know) een gesprek mee hebben. Je kunt je hoofd vragen, in mijn geval Monster, wat het nodig heeft. Waar het tegen aan loopt. Of die willen stoppen. En ga zo maar verder.
Ik kan het zelfs parkeren en zeggen, nu even niet. Door je hoofd een naam en beeld te geven, kun je vanuit een ander perspectief deze bekijken en benaderen. Dit heeft o.a. weer invloed op de keuzes die je maakt. Door je hoofd een naam en beeld te geven, verwerk je informatie op een andere manier (dat is eigenlijk ook wat je doet met een opstelling, andere info verwerking).

Inmiddels heeft niet alleen mijn hoofd een naam. Dat bewaar ik voor een volgende blog

Als ik je zou vragen welke naam jij je hoofd geeft, wat is jouw antwoord?
En als ik je zou vragen hoe deze eruit ziet, hoe zou jij jouw hoofd dan omschrijven?

 

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven